голова

Ж (мн. головы) 1. baş; kəllə, təpə; 2. məc. ağıl; 3. məc. başçı, rəhbər; в первую голову əvvəl başdan, birinci növbədə, hər şeydən əvvəl; повесить голову başını sallamaq, mə'yus olmaq, ruhdan düşmək; ломать голову baş sındırmaq; разбить наголову darmadağın etmək, əzmək; выдать с головой xəyanət etmək, sirr vermək; терять голову özünü itirmək, başını itirmək; поднять голову baş qaldırmaq, cür'ətlənmək; с головы до ног təpədən dırnağadək, başdan-ayağa; с больной головы на здоровую öz günahını başqasının üzərinə yıxmaq, öz eybini başqalarına qoymaq (isnad etmək); быть головой выше (кого)...çox yüksək olmaq; отвечать головой başı ilə cavab vermək; с головы hərədən, adambaşı; очертя голову bax очертить; голова садовая bax садовый; голова идет кругом bax круг; вымыть (намылить) кому голову aşının suyunu vermək, tənbeh etmək; сложить голову məhv olmaq, həlak olmaq; выдать (себя) с головой eybini, nöqsanını büruzə vermək, üzə vermək; заплатить головой başı ilə cavab vermək; отвечать (ручаться) головой за кого-что başı ilə cavab vermək; zamin olmaq; вбить (вколотить, забрать) себе в голову çto beyninə girmək, dediyindən əl çəkməmək; выйти (вылететь, выскочить) из головы unutmaq, yaddan çıxmaq, huşunda qalmamaq; не выходить (не идти) из головы fikrindən çıxmamaq; yadından çıxmamaq; из головы вон bax вон I; без царя в голове bax царь; голову давать на отсечение başını vermək, zamin olmaq; (есть) голова на плечах başı var, ağıllıdır; как снег на голову bax снег; на свежую голову (заниматься, делать) yorulmamış, təmiz başla (məşğul olmaq).