обер-...

Ober (1. mürəkkəb sözlərin vəzifəcə böyüklüyü bildirən birinci hissəsi; məs.: ober-prokuror, ober-konduktor; 2. dan. köhn. mürəkkəb sözlərin bir şəxsin başqalarından daha pis olduğunu göstərən birinci tərkib hissəsi; məs.: обер-бандит, обер-жулик).