основной

Прил. 1. əsas; başlıca; основная цель əsas (başlıca) məqsəd; основной закон (конституция) əsas qanun (konstitusiya); 2. в. знач. сущ. основное ср мн. нет işin əsas mahiyyəti, əsas cəhəti; не надо упускать из виду основного işin mahiyyətini nəzərdən qaçırmamalıdır; в основном əsasən, əsas e'tibarilə.