слух

М 1. eşitmə, eşitmə qabiliyyəti, qulaq; ухо — орган слуха qulaq eşitmə orqanıdır; у него острый слух onun qulağı itidir; 2. musiqini düzgün qavrama qabiliyyəti; играть на слух notsuz çalmaq, əzbər çalmaq, hafizə ilə çalmaq; абсолютный слух kamil eşitmə qabiliyyəti; 3. məc. xəbər, şayiə, səs, пустить слух şayiə buraxmaq; ни слуху, ни духу nə xəbər var, nə ətər; обратиться в слух diqqətlə qulaq asmaq; на слух qulaq asaraq, qulağı ilə...